Jest jesień. Z sądeckiego dębu, tego w rynku, spadło dotychczas 23 167 liści. Takie dane podobno podali sądeccy harcerze. XXXV sesja rady miasta zgromadziła 23 radnych. Kto chciał, mógł liczyć, mógł również słuchać i oglądać. Jedni mówią, że na sesji działo się wiele. Inni powiadają, że nie działo się nic. Ta korespondencja wyjaśni wszystko.
Znany duński filozof – Soren Kirkegaard – onegdaj objaśnił, że jego książka posiada dwie części: to co jest w książce napisane i to co w niej nie jest napisane, a czego czytelnik musi się domyślić. Ta błyskotliwe podsumowanie może odnosić się do sądeckich sesji rady miasta, oczywiście z zachowaniem proporcji wagi i znaczeń w warstwie treściowej. Ale w postmodernistycznej epoce można zestawiać wszystko, także: radnego Czerneckiego z Kirkegaardem.
Wypowiedzi niektórych radnych nie są proporcjonalne do ich intencji. I takie asymetrie są właśnie intencjonalne ze strony radnych. To nie paradoks, to kazuistyka, ale nawet perwersja. Trzeba to dostrzec i wydestylować.
Na sesji poruszany był w zasadzie jeden temat – sprawa sortowni śmieci na ulicy Zakładników. To wymaga szerszego komentarza, ale wcześniej warto omówić dwa inne wydarzenia na sesji.
Przyznawano tarcze herbowe miasta. Na początku dwóm osobom, ale potem radny Pancerz zgłosił propozycję, aby przyznać tarcze wszystkim radnym pierwszej kadencji rady, prezydium miasta, itd. Tak doszło do swoistej inflacji tarcz. Radny Zegzda protestował; sugerował aby wypracować jakieś zasady, kryteria, regulamin.
Tak, warto ustalić zasady, nie tylko dla przyznawania tarcz. A może by tak przyznać tarcze herbowe wszystkim mieszkańcom miasta? Zasady proste: urodzenie i stałe zamieszkanie w Nowym Sączu. Tarcze herbowe do odbioru w miejscu, gdzie wydawane są dowody osobiste. Gdyby radna Mularczyk i klub PiS przegłosowali taką inicjatywę przed wyborami na prezydenta, to wygrana byłaby w kieszeni.
Należy również odnotować wystąpienie prezydenta Handzla, który po pierwszej godzinie obrad (1:41) zaapelował do radnych o minutę ciszy, w hołdzie dla Stanisława Koguta. Wyraził zdziwienie, że przewodnicząca rady tego nie uczyniła. Wygłosił mocną laudację. Padły duże słowa, o zasługach dla Polski, dla regionu, itd.
Nie będziemy oceniać Stanisława Koguta, ale niestety, nawet po śmierci, stał się powodem rozgrywki politycznej pomiędzy pisowską radą, a PLH. Wydaje się, że przewodnicząca Mularczyk intencjonalnie przemilczała śmierć SK. Powody są dość prozaiczne, to osobiste antypatie sięgające jeszcze 2011 roku, kiedy to poseł Mularczyk występował z PiS i toczył wojnę z SK.
PLH natomiast wykorzystał to pominięcie i przemilczenie i na przekór wystąpił z płomiennym upamiętnianiem SK.
A może tak wcale nie było i przewodnicząca Mularczyk po prostu zapomniała, a PLH jest szczerym admiratorem zmarłego Stanisława Koguta. Należy wierzyć jednak w dobre intencje ludzi, mimo walki politycznej. Tego się trzymajmy.
Takie to didaskalia mają miejsce na sądeckich radach. Trzeba zachować dużą czujność, aby wyłowić i przedstawić sedno sprawy. Sesja jednak dotyczyła sprawy sortowni śmieci na ulicy Zakładników. To mocno rozgrzało radnych i od razu należało się domyślić, że jest drugie dno, czyli sortowania jest elementem walki politycznej.
Sprawa w swoim pierwszym planie jest dość prosta: istnieje sobie sortownia śmieci, której nie powinno być w tym miejscu. Miasto dało zgodę w 2017 na małą sortownie, a stała się wielka, zdecydowanie za duża. Dodatkowo, miasto nawet nie ma wpływów podatkowych z tego biznesu, nie są tam sortowane miejskie śmieci. Kompletne nieporozumienie. Wydawanie takich zgód jest mocno wątpliwe. Ale zupa się już rozlała. Mieszkańcy protestują, blokują. To nie dziwi.
Trzeba wypracować rozwiązanie: albo zamknąć tę sortownię, albo ograniczyć skalę jej działania, pobudować drogi na koszt sortowni, spowodować aby sortownia stała się użyteczna dla miasta i mieszkańców z ulicy Zakładników. Możliwości jest kilka. Zostanie powołana komisja, która wypracuje rozwiązanie. Miejmy nadzieję, że tak się stanie.
Sugerowaliśmy jednak drugie dno, polityczny kontekst. Korespondent powinien nie tylko relacjonować, ale także podawać możliwe interpretacje. Nie jest to wcale aż tak trudne, jeżeli do sprawy podejdziemy z użyciem właściwego kryterium.
Otóż, zaistniał znaczący front walki. Większość radnych dwóch Koalicji i Ratusz versus 2 radnych, a w sumie trzech, czyli radny Kądziołka jako główna strona wraz z radną Cabała, których heroicznie wspomagał radny Czernecki.
Radni Koalicji i Ratusz atakowali, radni PiS byli w oczywistej defensywie, ale próbowali kontrować. Padały sugestie, że ktoś z radnych ma interes broniąc sortowni, a tym kimś jest radny Michał Kądziołka, a może także radna Cabała. Te podejrzenia formułowano z asekuracją, aby nie narazić się na proces. Dowodów jednoznacznych przecież nie ma, że radny Kądziołka czerpie korzyści z funkcjonowania sortowni.
Radny Kądziołka nie jest udziałowcem, ani pracownikiem sortowni, nie czerpie także korzyści z dzierżawy gruntów wykorzystywanych przez sortownię. No ale wiadomo dość powszechnie, że dalsza rodzina radnego ma tam grunty, w tym byłej cegielni, gdzie mieści się sortownia. Dlatego radny Kądziołka uznał, że musi się tłumaczyć i był w mocnej defensywie.
Radny Kądziołka tłumaczył się jednak dość nie nieporadnie. Sugerował, że on jest także poszkodowany, bo ma tam działkę, gdzie chciał budować swój dom, a tutaj sortownia, śmieci, smród. Na koniec wypalił, że … był szantażowany i przekupywany, że w zamian za spokój przy sortowni on opuści klub PiS. Mocne, ale niestety mało rozsądne, bo potwierdza, że jest coś na rzeczy.
I tak pozornie mała sprawa stała się powodem walki politycznej, wyborczej. Radni Koalicji i Ratusz chcieli przedstawić prominentnych radnych PiS jako obłudników, którzy są uwikłani w niejasne interesiki, dla których są w stanie poświęcić dobro mieszkańców swojego okręgu wyborczego, a co dopiero dla pozostałych mieszkańców miasta.
Tego mieli się domyślić wyborcy, ale nie chcieli niczego jasno zwerbalizować, bo narazić się można na proces. Stąd ciosy w Kądziołkę były zawoalowane. Walka wyborcza w mieście trwa, każdy pretekst jest dobry.
Radny Czernecki wspomagał jak mógł atakowanych kolegę i koleżankę. Jak zwykle zakręcił się w wypowiedzi, bo raz był z mieszkańcami ulicy Zakładników, a potem sugerował, że nic się tam nie dzieje złego, bo jak była cegielnia, to także na ulicy „był kurz”.
Jeżeli już jesteśmy przy radnym Czerneckim, no to na koniec, coś na rozluźnienie i na wesoło. Radny zadał prezydentowi Bochenkowi tajemnicze pytanie podczas dyskusji nad zmianami w budżecie miasta:
Co by pan zrobił gdyby się panu wbił drut do stopy, byłby pan zadowolony, zagraża to bezpieczeństwu?
Co radny miał na myśli? Nie takie proste aby to wymyślić. Prawdziwe kalambury. Ciąg jest taki: zmiana w budżecie, drut w stopie, zadowolenie, bezpieczeństwo.
No cóż, próbujemy rozszyfrować zagadkę: jeżeli prezydent Bochenek nie dokona zmiany w budżecie, którą sugeruje radny Czernecki, to tak jakby wbił sobie umyślnie drut w stopę, który to czyn spowoduje jego brak zadowolenia i dodatkowo będzie niebezpieczny dla jego zdrowia.
Ale jest także inny trop w deszyfrowaniu metafory z drutem w stopie. Podczas dyskusji na temat sortowni śmieci radny Czernecki zadał kolejne pytanie:
Co oni zawinili mieszkańcy ulicy Obłazy, że się tam urodzili i tam mieszkają, że tam doszło do okaleczenia przez wystające pręty, że tam doszło do zniszczenia samochodu?
O co chodziło radnemu? Ulica Obłazy jest w innej części miasta niż ulica Zakładników, ale radny tak chciał relatywizować problem mieszkańców ulicy Zakładników. W tym pytaniu użył stwierdzenia „wystające pręty”, ale już nie jako metafory. Mamy zatem druty, pręty… Czyżby radny Czernecki rozpoczął jakąś budowę? Stąd te jego skojarzenia.
Umiejętność stosowania metafory to duża kompetencja radnego Czerneckiego. Sądeczanom należy się trochę radości i może dlatego radny Czernecki został wybrany do rady miasta. Ale dlaczego powołano go do prezydium rady, tego już nie wiadomo.
Relacje z poprzednich sesji: